دنیای هنر و سینما مانند عرصه های دیگر،به خصوص اقتصاد همواره فراز و نشیب هایی داشته و دارد.در زمان بحران هاست که مدیران کاربلد و مدیریت های کارساز می توانند با سلامت آنها را پشت سر گذاشته تا همه چیز دوباره بر مداری که باید بچرخد،بچرخد.
کسی یا نهادی که وارد چرخه اقتصاد و صنعت می شود،باید سود و ضرر را با هم بپذیرد،اگر نپذیرد مطمئنا به مشکل برخواهد خورد.
در همین هنر- صنعت سینما،مگر تمام پروژه های هالیوودی و جهانی موفق و پرفروش بوده اند؟هرگز.سردمداران سینمای جهان و هالیوود نیز این مهم را پذیرفته و به آن اعتقاد دارند.آنها هرگز با یک یا چند شکست به گوشه ای نمی خزند و بر سر و سینه نکوبیده و فریاد واویلا سر نمی دهند،برنامه ریزی می کنند تا جبران ضرر شود.
به دلیل سندیکاهای قوی و غیر دولتی که در جهان سینما و هالیوود وجود دارد،کمتر اتفاق می افتد یا اصلا رخ نمی دهد که اعضای آن دچار مشکل حاد شده یا از هستی ساقط شوند.هر بار که مشکلی پیش بیاید سندیکاها از اعضای خود حمایت می کنند.
اهریمن کرونا تقریبا به تمام کشورهای دنیا لشگرکشی کرده و به اشغال خود درآورده.کشورهای زیادی به خاطر این اپیدمی دچار خسارت شده و می شوند،این مهم اجتناب ناپذیر است.به عنوان مثال با شیوع بیماری مهلک و کشنده کرونا،اکثر مکان های هنری و پروژه ها تا اطلاع ثانوی تعطیل شده اند.در بسیاری از کشورها نیز پروژه های سینمایی تعطیل شده و ادامه کار را به بعد از گذر از بحران وانهاده اند.هرچند این موضوع خسارت هایی را به صنعت سینما و صاحبان سرمایه اش وارد کرده و می کند،اما هرگز خم به ابرو نیاورده و نمی آورند،زیرا حرفه ای هستند و می توانند به خوبی این مشکل را مدیریت کنند.چون ساختار و سیستم مناسبی بر هالیوود،بالیوود و دیگر کشورهای صاحب سینما حاکم است و سندیکاهای غیر وابسته دارند،هرگز دل شان رضا نداده و نمی دهد که سینماگران و عوامل پروژه جان شان به خطر بیفتد.آنها نه تنها خسارت ها را پذیرفته،بلکه با پرداخت کمک مالی و دادن حقوق از اعضای خود حمایت کرده و می کنند.
متاسفانه در سینمای ایران چون ساختار مناسبی وجود ندارد و هرکس ساز خودش را می زند،وقتی کوچک ترین مشکلی پیش می آید،مدیران دولتی و غیر دولتی،به جای اینکه چاره اندیشی کنند،تقصیر را به گردن هم انداخته و کل موضوع را به حاشیه می برند.خانه سینما هم که باید خانه امید سینماگران باشد،مدام گرد ناامیدی روی سر و صورت اعضایش می پاشد.اگر این خانه دولتی نبود و دستش مدام به سوی این و آن دراز نمی شد،مطمئنا مانند کشورهای صاحب سینما،در شرایط بحرانی مانند اپیدمی کرونا دستور به تعطیلی یکباره پروژه های سینمایی داده و بی دغدغه از اعضای خود و خانواده های شان حمایت می کرد تا روزگار مشکل به سر آید.
چرا سینمای ایران نباید سندیکاهای غیر وابسته داشته باشد تا بتواند به صورت درست و واقعی از اعضایش حمایت کند؟ اگر سندیکاهای واقعی در سینمای ایران وجود داشت،در این شرایط بحرانی اجازه می دادند عوامل زحمتکش سینمایی به خاطر قوت لایموت جان خود را به خطر بیندازند؟هرگز.خانه دولتی سینما مانند سازمان سینمایی به جای برخورد قاطع و حمایت عملی از سینمایی ها به کار اداری پرداخته و برای منحرف کردن افکار عمومی کارگروه های صوری راه می اندازند تا بگویند ما هستیم،کجا هستید؟چرا به چشم نمی آیید؟!دادن بیانیه و توصیه های بهداشتی شد کار اساسی؟!
آقای وزیر ارشاد،جناب رییس سازمان سینمایی،به عوامل سینما و خانواده های شان رحم کنید! نگذارید دچار خسران شده و یا خدای نکرده عزیزی به خاطر بی مبالاتی و حرص برخی تهیه کننده های سودجو جان خود را از دست بدهد! اکنون نیز با کمال تاسف باید گفت عده ای از این زحمتکشان به بیماری کرونا دچار شده و زمینگیر شده اند.اقشار ضعیف صنوف سینمایی مانند برخی از بازیگران،کارگردانان،تهیه کنندگان و...توان مالی ندارند تا هنگام بیماری از خود مراقبت کرده و حتی پول دوا و درمان بدهند،اگر نام این ظلم نیست،چیست؟!
جناب وزیر و آقای رییس سازمان سینمایی.شما هرچه بودجه به خانه سینما بدهید در چشم برهم زدنی غیب می شود!بنابراین هرگز نباید چشم انتظار حرکتی درست و کارساز از سوی سردمداران خانه سینما باشید،آبی از آنها گرم نشده و نخواهد شد.
چاره کار این است که سازمان سینمایی و وزارت ارشاد،سریع و قاطعانه جلوی تمام فعالیت های سینمایی را بگیرد و از توپ و تشر عده ای از تهیه کنندگان تمامیت خواه نیز هراس به دل راه ندهند.آن گاه از بودجه ای خاص که چندان هم نخواهد شد،حقوق عواملی که دست شان به دهان شان نمی رسد را پرداخت کنند.عده ای که تمکن مالی دارند را نیز از لیست خارج کنند،زیرا آن عده آن قدر پول و سرمایه دارند که سال های مدیدی می توانند در رفاه کامل زندگی کنند.می دانیم که تهیه کننده باید این حقوق را پرداخت کند،اما به خاطر جلوگیری از بهانه آوردن همیشگی آنان، خودتان پرداخت کرده و طبق قراردادی پس از رفع بحران این پول را از تهیه کنندگان بستانید.مطمئنا مشکل تا حدودی حل خواهد شد.
چشم امید سینمایی ها به شماست،جناب وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی،ناامیدشان نکنید.
سیدرضااورنگ